Στο κεφάλαιο αυτό θα ασχοληθούμε με την ολική θυρεοειδεκτομή και τις προκλήσεις του χειρουργείου. Οι κύριες ένδειξεις ολικής θυρεοειδεκτομής είναι η αντιμετώπισης θυρεοειδικής κακοήθειας, η νόσος Graves, η τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη. Το τοξικό αδένωμα αντιμετωπίζεται υπό προυποθέσεις και με υφολική θυρεοειδεκτομή δηλαδή αφαίρεση του ενός από τους δύο λοβούς του θυρεοειδούς. Για την ταυτοποίηση της νόσου απαιτείται πλήρης προεγχειρητικός έλεγχος με FNAB και αξονική και μαγνητική τομογραφία και ενίοτε  σπινθηρογράφημα θυρεοειδούς. Επίσης οταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κακοήθεια θυρεοειδούς με υποψία λεμφαδενικών μεταστάσεων τότε θα πρέπει να συμπεριληφθεί και FNAB των ύποπτων λεμφαδένων καθώς και “χαρτογράφηση” τους με υπέρηχο τραχήλου.

Οι προκλήσεις λοιπόν που καλείται να αντιμετωπίσει ο χειρουργός θυρεοειδούς κατά την ολική θυρεοειδεκτομή είναι κυρίως οι εξής

• Αφαίρεση όλης της μάζας του θυρεοειδούς ειδικά όταν πρόκειται για καταδυόμενη βρογχοκήλη, δηλαδή πέρασμα του θυρεοειδούς στο χωρο πίσω από το στέρνο. Σε κάποιες περιπτώσεις εκτεταμένων καταδυόμενων βρογχοκηλών μπορει απαιτηθεί και στερνοτομή από θωρακοχειρουργό. Υπολειμμα έως 3 γραμμάρια θεωρείται αποδεκτό. 
• Αναγνώριση και διάσωση των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων. Αποτελεί ίσως και την πιο εργώδες στάδιο της επέμβασης. Τα νεύρα αυτά είναι υπεύθυνα για την φώνηση και η βλάβη του ενός εκ των δύο οδηγεί στα βραχνάδα, ενώ η βλάβη και των δύο οδηγεί σε βαριά δύσπνοια και ενδεχόμενο να απαιτηθεί τραχειοστομίας. Ιδιαίτερη σημασία έχει  η λαρυγγοσκόπηση και η εκτίμηση της κινητικότητας των φωνητικών χορδών προτού χειρουργηθεί ο ασθενής, ώστε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων την κατάσταση των λαρυγγικών νεύρων. Εαν, για παράδειγμα, υπάρχει όγκος που επηρεάζει (διηθεί) το παλίνδρομο λαρυγγικό νεύρο, αυτό φαίνεται εξαρχής και εξηγούμε στον ασθενή την πιθανότητα να θυσιαστεί  η ποιότητα της φωνής του ώστε να βελτιωθεί η πρόγνωσή του. Ευτυχώς με τη βοήθεια της νευροδιέγερσης, σε συνδιασμό πάντα με την εμπερία του χειρουργού η επιπλοκή αυτή αποφεύγεται στη συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών. Μια ήπια βραχνάδα μετά την αφύπνιση είναι αναμενόμενη λόγω των χειρισμών κοντά στο νεύρο αλλά ευτυχώς η φωνή αποκαθίσταται με την πάροδο των ημερών. Το ανώτερο που μπορούμε περιμένουμε για την αυτόματη αποκατάσταση της φωνής είναι 6 μήνες.
• Αναγνώριση και διατήρηση των παραθυρεοειδών αδένων. Οι παραθυρεοειδείς αδένες, είναι μικροί αδένες που ποικιλλουν σε αριθμό από τέσσερις έως οχτώ και είναι εφαπτόμενοι με το περίβλημα (κάψα) του θυρεοειδούς αδένα. Ο ρόλος τους είναι η έκκριση παραθορμόνης που συμμετέχει στη ρύθμιση των επιπέδων ασβεστίου στο αίμα. Για το λόγο αυτό κύριο μέλημα μετεγχειρητικά είναι μέτρηση του ασβεστίου στο αίμα και να καλυφθεί ο ασθενής με συμπλήρωμα ασβεστίου εφόσον απαιτηθεί. 

Το χειρουργείο διαρκεί γύρω στις δύο ώρες. Στο τέλος τοποθετείται παροχέτευση κενού στην χειρουργική κοιλότητα και  η τομή συρράφεται με ενδοδερμική ραφή για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Την επόμενη μέρα η παροχέτευση αφαιρείται,  ελέγχεται το ασβέστιο του ασθενούς και δίδεται εξιτήριο. 

Από τα παραπάνω καταλαβαίνουμε ότι η θυρεοειδεκτομή αποτελεί μια επέμβαση που απαιτεί άριστη ανατομική γνώση της περιοχής, εξοικείωση με τη χρήση της νευροδιέγερσης αλλά και ικανότητα για άμεση εντόπιση και αποκατάσταση των επιπλοκών που αναφέραμε.