Η αναβολοτομή είναι η ωτοχειρουργική επέμβαση η οποία βελτιώνει τη ακοή σε ασθενής με ωτοσκλήρυνση. Η ωτοσκλήρυνση, όπως αναφέραμε στο κεφάλαιο για τη βαρηκοία, είναι η νόσος κατά την οποία οστεοποιείται η ενώση του αναβολέα με την ωοειδή θυρίδα του κοχλία με αποτέλεσμα να μην μεταδίδονται οι δονήσεις στον κοχλία και μην άγεται σωστά ο ήχος. Η νόσος αφορά γυναίκες μετά τα 40 και συχνά είναι αμφοτερόπλευρη. Μελέτες  συσχετίζουν την ωτοσκλύρυνση με ιστορικό νόσησης με ιλαρά αλλά και με έλλιψη βιταμίνης D. Η λήψη της απόφασης για να πραγματοποιηθεί η αναβολοτομή εξαρτάται από το μέγεθος της απώλειας ακοής αλλά και την ικανότητα του ασθενούς να λάβει γενική αναισθησία. 

Το χειρουργείο έχει ως αντικείμενο την αντικατάσταση τμήματος του αναβολέα με μια πρόθεση που θα δρα ως πιστόνι, που θα μεταφέρει τις δονήσεις σε μια νέα οπή επάνω στην ωοειδή θυρίδα του κοχλία. Η οπή αυτή γίνεται απο τον χειρουργό με εξαιρετικά λεπτά εργαλεία και ακριβέστατες κινήσεις. Για το σκοπό αυτό ορισμένοι χειρουργοί επιστρατεύουν το laser διοξειδίου το άνθρακα αλλά η μέθοδος απαιτεί μεγάλη εμπειρία και ειδικό εξοπλισμό. Σε τελική ανάλυση, όπως σε κάθε χειρουργική επέμβαση με πολλές εναλλακτικές μεθόδους, σημαντικό ρόλο στην επιτυχία παίζει η εξοικείωση του χειρουργού με τη μέθοδο που θα επιλέξει προς όφελος του ασθενούς.

Η πρόκληση του χειρουργείου, εκτός των άλλων,  έγκειται στην προστασία του προσωπικού νεύρου που περνάει δίπλα από την ωοειδή θυρίδα, την αναγνώριση και προστασία της αρτηρίας του αναβολέα , και την πολύ λεπτομερή διάνοιξη της οπής ώστε να διατηρηθεί η ακεραιότητα της γύρω περιοχής με όσο λιγότερες δονήσεις. Σε περίπτωση που το προσωπικό νεύρο εμποδίζει την ορατότητα ή δεν γίνεται να παρακαμφθεί η αρτηρία του αναβολέα, το χειρουργείο διακόπτεται. 

Η αναβολοτομή είναι μια επέμβαση που πρέπει να γίνεται όταν τα οφέλη είναι περισσότερα από το ρίσκο που λαμβάνεται. Το ακουστικό αποτέλεσμα εξαρτάται από την κατάσταση της ακοής προ του χειρουργείου και πολλές φορές χρειάζεται ακουστικό ακόμα και μετεγχειρητικά. Γενικά η ακοή βελτιώνεται σε ποσοστό 90% των ασθενών. Οι κύριες επιπλοκές της αναβολοτομής είναι η νευροαισθητήρια βαρηκοία , ο ίλιγγος, η δυσγευσία, εκροή εγκεφαλονωτιαίου υγρού,  η πάρεση του προσωπικού νεύρου καθώς και η αποτυχία της πρόθεσης ή νέκρωσης του οστού στο οποίο στηρίζεται (άκμονας).

Μετεγχειρητικά θα πρεπει να αποφευγεται η άρση βαρους και η εντονη άσκηση για τουλάχιστον 6 εβδομάδες.